نقد و بررسی بازی resident evil 5
رزیدنت اویل نامی است که بسیاری از دوستداران بازی های رایانه ای پس از شنیدن آن خاطرات شیرینی را به یاد می آورند . رزیدنت اویل 4 که عرضه شد بسیاری از طرفداران قدیمی به تغییر سبک ساختار بازی اعتراض داشتند ولی در مقابل تعداد بیشتری از طرفداران قدیم از تغییرات استقبال کردند و همچنین طرفداران دیگری نیز به این سری اضافه شدند . رزیدنت اویل 4 نه تنهاساختار رزیدنت اویل را دگرگون کرد بلکه انقلابی در ساختار کل بازی های سوم شخص به وجود آورد و همچنین از نظر طراحی مرحله به یک اسطوره در صنعت بازی تبدیل شد . رزیدنت اویل 5 در سال 2009 عرضه شد . عنوانی که تا بحال لقب پرفروش ترین بازی سری را بدوش می کشد که در ادامه به نقد و بررسی آن می پردازیم .
گیم پلی : سبک دوربین و نشانه گیری به همان سبک رزیدنت اویل 4 است و همانند بازی های قبل موقع تیراندازی نمی توان حرکت کرد که با توجه به اکشن شدن بازی یک نقطه ضعف محسوب می شود . اویل 4 اکشن بیشتری از عناوین قبلی داشت ولی همچنان عناصر ترسناک فوق العاده ای داشت همانند برخورد با اره برقی و همچنین درگیری با ال گارادور ولی در اویل 5 المان های ترس بسیار کمرنگ شده اند . حتی دشمنان اره برقی بدست هم دیگر چندان ترسناک نیستند . عناصری به بازی اضافه شده اند چون سنگر گیری که با تقلید از kill switch صورت گرفته و ساختار مناسبی ندارد . در مقابل کمرنگ شدن عنصر ترس ، اکشن بازی بسیار بیشتر شده و سکانس های نفس گیری چون نبرد با وسکر که با الهام از فیلم ماتریکس ساخته شده حسابی آدرنالین خون بازیکن را بالا می برد و می توان گفت در زمینه اکشن عالی عمل کرده است .
داستان : از نظر داستانی اگر اویل 2 و کد ورونیکا را بهترین داستان بدانیم . می توان داستان اویل 5 را در کنار عناوین survivor و outbrak ضعیف ترین در سری به حساب آورد که شخصیت پردازی به صفر میل می کند . شخصیت های استلا و اروین کاملاً اضافه و شوا هم فقط در تمام مدت کنار بازیکن است ولی هیچ پرداختی ندارد . داستان بازی هم بجز سکانس برخورد با جیل تقریباً هیچ اوجی ندارد ولی در مقابل میان پرده های سینمایی عالی کارگردانی شده اند و با بهترین های سینمای اکشن برابری می کنند .
گرافیک : از نظر فنی یکی از بهترین گرافیک ها را در زمان انتشارش دارا بود و هنوز هم بقول معروف سرپاست . در مقابل گرافیک فنی با وجود کیفیت قابل قبول دارای زیبایی و ریزه کاری عناوین گذشته ( عناوین شماره دار ) نیست . در بازی با محیط های بیادماندنی چون قلعه سالازار در عنوان چهارم یا خیابان های راکون سیتی در ابتدای عنوان دوم مواجه نمی شویم که تا سال ها در یادمان بماند . همچنین دشمنان هم بجز یکی از آنها که در اوایل بازی لباسی چون جلادها به تن دارد طراحی جالبی ندارند و از امثال نمسیس ( استارز قدیم ) ، تایرنت ( بهش غول سنگی می گفتیم ) و یا ال گارادور و ... خبری نیست .
نتیجه گیری : اویل 5 اثری با کیفیت با اکشن خوش ساخت هرچند با کمی اشتباه است ولی کمرنگ شدن المان های ترس و کمبود صحنه های بیادماندنی باعث شده که به اثری هرچند سرگرم کننده ولی فراموش شدنی تبدیل شود .
منبع:www.bazicenter.com
