هنوز هم یادم هست؛ روزهایی که در ویدئوکلوپ محل، ساعتها میایستادیم و بازی کردن بچههای بزرگتر را میدیدیم. بازی ترسناکی که بعدها متوجه شدیم نامش «رزیدنت اویل» است. از یاد نمیبرم شبهایی که از ترس تایرنت و مستر ایکس، خواب به چشمانم نمیآمد و تا صبح به سقف زل میزدم. اما من و امثال من، با رزیدنت اویل بزرگ شدیم. دنیای این فرنچایز به بخشی از تخیلمان تبدیل شد. چند سال بعد، باز هم شبها به سقف زل میزدم اما اینبار نه از ترس که از ذوق خیالپردازیهایم در دنیای این بازی شگفتانگیز.